Më 13 tetor 1307, përballë Notre Dame në Paris, mbreti Filipi IV, i njohur si “i Bukuri”, nisi një prej episodeve më dramatike dhe tragjike në historinë e Urdhrit të Templarëve. I nxitur nga ambicia për pushtet dhe lakmia për pasuritë e Urdhrit, Filipi urdhëroi arrestimin e Mjeshtrit të Madh, Jacques de Molay, dhe kalorësve të tij. Gjatë viteve që pasuan, ata iu nënshtruan akuzave për herezi dhe torturave mizore, të cilat kulmuan më 18 mars 1314, kur Jacques de Molay dhe 37 kalorës të tjerë u dënuan me vdekje në turrën e druve.

Në momentet e fundit të jetës së tij, Jacques de Molay bëri një profeci të fuqishme dhe një thirrje të mprehtë për drejtësi hyjnore. I drejtuar drejt ekzekutuesve të tij dhe Katedrales së Notre Dame, ai shpalli se dënimi që po i jepej ishte i padrejtë dhe paralajmëroi se Perëndia do të ndëshkonte ata që kishin dorë në këtë padrejtësi. Duke përmendur Papa Klementin V dhe mbretin Filip, ai u shpreh: “Ti, Klement, do të vdesësh brenda 40 ditëve, dhe ti, Filip, përpara fundit të vitit.” Ky paralajmërim u realizua në mënyrë tronditëse; Papa Klementi V vdiq pas një muaji, ndërsa Filipi IV gjeti vdekjen në një aksident gjuetie brenda të njëjtit vit.

Miti i mallkimit të Jacques de Molay vazhdoi të gjallojë për shekuj me radhë, duke u lidhur me ngjarje historike të mëdha si Revolucioni Francez. Në vitin 1793, gjatë ekzekutimit të mbretit Luigj XVI, xhelati thirri: “Haku për De Molay u mor!” Ky moment simbolik konsiderohet nga disa si një manifestim i hakmarrjes templare, duke dëshmuar një lidhje të fshehtë mes traditave ezoterike, Masonerisë dhe fatit të mbretërve francezë. Kjo histori mbetet një kujtesë e fuqisë së drejtësisë dhe profecisë, si dhe e trashëgimisë së përjetshme të Urdhrit të Templarëve.